Goedenavond!
Na mijn
berichten over de
boekscanner, en de pogingen om zelf het (technisch) maken van een
klein E-bookje met Scribus onder de knie te krijgen, is het er zaterdagmiddag dan eindelijk van gekomen. Eén van de dames hier op het woonerf had een vriendin die een
Bebook One bezat. Wendy heette ze. Ze wilde hem wel laten zien.
En zo zaten we dus met drie dames en ondergetekende om de koffietafel naar een klein schermpje te kijken. De beeldkwaliteit kende ik al van de Sony reader, waar ik bij de ANWB winkel alhier wat had gespeeld. Die is heel prima
Beiden hebben een beeldscherm met E-ink techniek. Die is ontwikkeld om het leesgemak vanaf papier op zijn minst te evenaren. Dat doet het beslist. Beide readers hadden een schermdiagonaal van 6 inch. Dat is een scherm van 90 bij 120 mm. In pixels is het 600 bij 800 pixels.
Dat noemt men vaak al de "resolutie". Dat is eigenlijk niet juist. De resolutie moet het aantal pixels per afstand zijn. Als we dus die 90 mm breedte (3 ½ inch) en de 600 pixels op elkaar delen komen we op 171 pixels per inch. Dat noemt men ook wel dpi. Nu weten we wat. Een beetje fatsoenlijke scan doe ik op 150 dpi en ik weet van een echte DTP vakman dat kleurenfoto's in een tijdschrift pas bij 300 dpi goed worden.
Mijn laptop beeldscherm heeft 1280/15=85 dpi. Dat E-ink schermpje is dus echt goed.
Je kan de tekst van een e-book in 9 stapjes zoomen. Wendy liet dat zien. Het viel me gelijk op dat het geen aanraakscherm was. Dat had Wendy ook bewust niet gewild. Zo'n scherm blijft niet lang schoon, vond ze. Dat is niet fijn lezen. Het keuzemenu werkte met de functietoetsen trouwens heel prima.
Je kan zowel staand als liggend lezen. Wendy koos meestal zoomfactor 2 - staand. Dat was voor mij ook heel prima. Bij zoomfactor 9 vult één teken zowat het hele scherm.
Toen ging het door mij als proef gescande boek erin. Dat is een pdf. Maar dan wel op basis van een foto per pagina. Dat zoomt dan niet als een gewone pdf, zoals je die in een tekstverwerker maakt en dan pdf-t. Ik had al bedacht dat een e-reader dan de pdf in zijn geheel als één bladzijde schermvullend zou laten zien.
Dat klopte. En het klopte ook dat het dan héél kleine lettertjes werden. Met de neus tegen het scherm was het nèt nog te lezen. Na wat rommelen met de mogelijkheden bleek er echter toch een zoommogelijkheid te zijn. Daarbij draaide het scherm naar liggend lezen, zodat een volle 12 cm schermbreedte beschikbaar kwam. De hoogte is dan een magere 9 cm. Dat is wel ruim voldoende om de pagina in twee keer op het witte doek te krijgen.
Mooi! De pdf verkregen met de boekscanner is werkbaar! Vervolgens gingen door mij met Scribus gemaakte pdf's erin. Die zijn op basis van een verhaal van Adobe Framemaker gemaakt voor een scherm van 6 bij 9 inch. De Bebook accepteert overigens SD kaartjes tot 4 GB. Geen SDHC kaartjes van 8 GB, maar 4 GB is al een hele emmer vol.
Terug naar de Scribus produkten. De Bebook kent twee pdf lezers: XPDF en Adobe PDF. XPDF had moeite met een font. Dat zag er niet uit. Daar is trouwens wat aan te doen. Die lettertypes moet ik dan als curven insluiten. Adobe PDF deed echter nergens moeilijk over.
Op zoomfactor 2 vielen de brede marges van een inch weg. Die had Adobe aanbevolen voor de leesrust. Maar ja, dat was op basis van een 6 inch breed scherm en de Bebook heeft maar 3 ½ inch. Net ietsje meer als de helft.
Met die 1 inch marge links en rechts eraf gehaald is de effectieve tekstbreedte 6-2 = 4. Ja, dan klopt het wel dat de Bebook op stand twee deze pdf goed leesbaar toonde. De verkleining is dan van 4 naar 3 ½ inch. Dat is te doen. Uiteraard ga ik de instellingen van mijn Scribus sjabloon voor e-books herzien. Dat 6 bij 9 inch van meneer Adobe is vermoedelijk nogal achterhaald.
Wat me trouwens opviel was dat bij nog meer inzoomen de door Scribus gemaakte pdf wel reflow toonde. De regels werden netjes vlak voor het bereiken van de schermbreedte afgebroken (ze werden dus in lettertekens geteld steeds korter naarmate je inzoomde) Dat weten we dan ook weer.
Ik vroeg Wendy waarom ze een e-reader gekocht had. Ze las graag, zei ze. En nu hoefde ze niet met een boek te zeulen. De Bebook was lekker licht en handzaam. Ik had al bedacht dat een 6 bij 9 inch apparaat ook wel erg groot zou zijn.
OK! En waarom nou die Bebook? Ze had ook gekeken naar de Sony, vertelde ze. Maar bij die kan je alleen uit de Sony bibliotheek je keuze van e-Book halen. De Bebook kan tevens veel meer bestandsformaten aan. De kleine prijsverschillen zijn verder geen doorslaggevend punt.
Je hebt ook e-readers met een 5 inch scherm. Dat is echt klein, maar natuurlijk gemakkelijker meenemen.
Conclusie naar deze korte, maar toch diepgaande verkenning: prima dingen, die e-readers. En die Bebook One bevalt me prima. Het duurdere model, de Neo, heeft meer aan boord zoals WiFi. De adviesprijs is ook 100 euro meer.
Tot hier. Ik hoop dat jullie wat hadden aan mijn verhaal!
Wendy:
en veel plezier met je e-reader!!
