In een verloren moment heb ik me maar eens gestort op Twitter. Iedereen twittert
er tegenwoordig vol op los tot tal van bewindslieden aan toe. In zo'n geval moet ik daar dan het mijne van hebben.
Nou heb ik persoonlijk wel een beetje genoeg van de sociale netwerksites zoals Hyves.
Daar heb je niet zoveel aan, vind ik persoonlijk. Het naarste is nog dat je er niet
gemakkelijk vanaf komt. Maar daar heb je dan nu de Suicidemachine voor. Jakkes, wat een
naam ... .
Maar goed. We gaan weer terug naar Twitter. Het aanmelden bij Twitter is de kunst niet.
Dat is gelijk aan wat je elders moet doen.
Twitter noemen ze een microblog. Dat is het ook. Maar het is tegelijk voor de
leek een naam waar je niks mee kan. Ik zal het uitleggen. Een blog is een dagboek op
Internet. De naam is een samenvoeging van het Engelse "Weblog" Web van World Wide Web en
Internet en Log van een logboek/ dagboek.
Het mooie van zo'n blog is dat de vormgeving al vast ligt. Een nieuw berichtje is een
kwestie van rammelen op je toetsenbord en doorzenden.
Twitter is hetzelfde, maar dan heel klein. Vandaar dat microblog. 140 tekens klein om precies te zijn. Eén zin, zeg maar. Een korte kreet met een link. Dat is het. Maar dat is ook de kracht. Geen
geleuter en to the point! Die korte berichten noemen ze Tweets. Als er een link inzit
worden die automatisch verkort, zodat ze niet een heel stuk van die 140 tekens opvreten.
Na het aanmelden kan je opgeven wie je wenst te volgen. Dat betekent dus ook dat je langs
die weg precies kan uitzoeken wat je wel of niet binnen wilt trekken aan nieuws. Geen
kans op Spam en troep!
Omgekeerd kunnen anderen jou gaan volgen en desgewenst ook reageren. Dat zou natuurlijk
tot gedonder kunnen leiden. Maar daar heb ik tot op heden nog geen last van.
Ik volg nu wat lieden in de fotografie-hoek. Die komen met regelmaat met leuke ideeen of
interessante links. Daarnaast volg ik het blad ComputerIdee. Dat vind ik iets minder
interessant. Wel echt weer nuttig is Buienradar. Als ik veel de deur uit zou moeten zou
een Twitter met file informatie me ook wel wat lijken.
En dan heb ik ook nog wat mensen in de persoonlijke hoek, die ik volg. Dat heeft dan meer sociale waarde. Dat kan je niet echt nuttig noemen.
Als programma's gebruik ik Gwibber onder Ubuntu Linux en Tweetdeck onder Windows. Beide
kan je minimaliseren. Als het dan een nieuw bericht (een Tweet) binnenkomt krijgt je een
korte "pop-up".
Je kan zelf natuurlijk ook een Tweet maken. Van de berichten die ik hier op het Forum
post maak ik op mijn eigen account
jvecht een Tweet met de link naar het bericht. Mocht
je nou bijvoorbeeld die berichten van mij wel aardig vinden, dan kan je mijn publikaties
zo op de voet volgen.
Zo kan je bijvoorbeeld ook reclame maken.
En wat is nu de zin? Voor mij is dat het binnentrekken van informatie op een handige
manier. Aan de 140 tekens beperking zit het voordeel dat dat dwingt tot een samenvatting
en via de vaak aanwezige links kan ik dan meer te weten komen. Door het kunnen kiezen van
wie ik volg kies ik het soort informatie.
En wat is dan de onzin? Ik lees net dat Bill Gates nu ook twittert. Dat soort lieden zie
ik me niet gauw gaan volgen. Het is nogal trendy. Maar trendy is niet persé nuttig. Het
leidt ook tot allerlei nieuw jargon, gedreven door de noodzaak van afkorten. Een
fotograaf is een photog bijvoorbeeld. En RT betekent Retweet oftewel doorzenden.
Aan nieuwe afkortingen heb ik zwaar de pest. Heleboel stukken in mijn vakgebied zijn
compleet onleesbaar geworden door allerlei waanzinnige afkortingen. Maar ja, ik zal toch
met de tijd mee moeten. Schoorvoetend, maar toch. Het is net zoiets als de werkelijke
afgrijselijke verwording van onze taal. Ik zal het wel moeten accepteren, maar helemaal
zonder verzet is er wat mij betreft niet bij.
Mijn persoonlijke conclusie: Nuttig. Weinig ballast. Je kan zelf kiezen wat je wilt. Wat bijkomende narigheden zoals die afkortingen, maar dat valt te overzien.
